Normaal gesproken ben ik iemand die alles wat ze doet eerst goed doordenkt.
Heeft het wel zin aan iets te beginnen waar ik van te voren niet weet wat het oplevert?
Eerst plannen maken, structuur inbrengen en perfect willen zijn.
Dat is niet makkelijk! Soms loop ik daardoor helemaal vast.
Sinds korte tijd volg ik een intensive therapie bij de GGZ.
Iets waarover ik mij vast wel schaam.
Maar ook een situatie die ik eindelijk moet accepteren.
Want dan pas kan ik ingeslopen patronen herkennen en er leren anders mee om te gaan.
En dat is ontzettend vermoeiend..."topsport" zei pas geleden iemand tegen mij.
Mijn eerste uitdaging...iets breien wat ik leuk vind, maar eigenlijk niet weet wat het oplevert.
Zo kwam ik een patroon tegen op Ravelry
welke ik, wat breien betreft, heel leuk en afwisselend zal vinden.
De "Phoenix-Wing / Phoenix-Flügel by Nadine Schwingler".
Ik wist ik niet zo goed wat het moest voorstellen.
Naar wat projecten te hebben bekeken is het toch echt een omslagdoek/sjaal.
Het is ontzettend leuk om te breien.
Verkorte touren/naalden en
de kleuren. Hier kan ik van genieten.
En daar gaat het om...rust voor je zelf kunnen creëren en ervan genieten.
